روش های تشخیصی سیتومگالوویروس

روش های تشخیصی ویروس CMV

سرولوژی

 آزمایشات سرولوژیکی برای تعیین اینکه آیا بیمار در گذشته عفونت CMV داشته است مفید است، که با وجود یا عدم وجود CMV IgG تعیین می شود. تشخیص آنتی بادی های IgM به عنوان شاخص عفونت حاد مورد استفاده قرار گرفته است. سنجش‌های مختلفی در دسترس هستند، اما سنجش‌های ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISAs) بیشترین استفاده را دارند و بر اساس آماده‌سازی‌های ویروسی خام هستند.

سنجش‌های جذب IgM به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند و مبتنی بر اتصال انتخابی آنتی‌بادی IgM به فاز جامد هستند. سنجش‌های نوترکیب IgM با استفاده از پروتئین‌ها و پپتیدهای نوترکیب HCMV در تلاش برای استاندارد کردن سنجش‌های سرولوژیکی ایجاد شده‌اند. با این حال مطالعات، همبستگی ضعیف نتایج به‌دست‌آمده با کیت‌های تجاری مختلف برای آزمایش IgM را نشان داده‌اند. علاوه بر این، آزمایش‌های آنتی‌بادی IgM به دلیل نتایج مثبت کاذب، ویژگی عفونت اولیه را ندارند، زیرا IgM می‌تواند ماه‌ها پس از عفونت اولیه باقی بماند و به این دلیل IgM می‌تواند در عفونت‌های CMV فعال شده مجدد مثبت باشد. به دلیل محدودیت‌های سنجش IgM، سنجش‌های IgG avidity در برخی جمعیت‌ها برای کمک به تشخیص عفونت CMV اولیه از غیر اولیه استفاده می‌شود. این سنجش‌ها بر اساس مشاهداتی هستند که آنتی‌بادی‌های IgG با علاقه کم در طی چند ماه اول پس از شروع عفونت وجود دارند و به مرور زمان افزایش می‌یابد که نشان‌دهنده بلوغ پاسخ ایمنی است. بنابراین، میزان بالای IgG ضد CMV نشان دهنده عفونت طولانی مدت در یک فرد است. سطح Avidity به عنوان شاخص avidity گزارش می شود که درصد IgG متصل به آنتی ژن پس از درمان با عوامل دناتوره کننده است.

 

ردیابی ژنوم ویروس به وسیله واکنش زنجیره ای پلیمراز PCR

 

DNA  ویروس CMV در نمونه های حاصل از افراد سالم قابل ردیابی نیست حتی اگر این افراد قبلا در معرض عفونت قرار گرفته باشند. با سرکوب ایمنی در بیماران، ممکن است تا مدت ها میزان ویروس در خون پایین بماند ولی افزایش میزان ویروس بیان کننده فعال شدن ویروس و پیشرفت بیماری است.

با توجه به اینکه روش های کشت ویروس سیتومگال بسیار کند است و این مساله جهت درمان بیماران، به ویژه در مورد بیماران نقص ایمنی می تواند عواقب خطرناکی داشته باشد و روش های سرولوژیکی نیز در تفکیک عفونت حاد از عفونت مخفی چندان کارآمد نیستند، لذا روش های مبتنی بر PCR جهت تشخیص به موقع و انجام اقدامات درمانی مناسب توصیه می شود. ردیابی پاتوژن به وسیله PCR براساس تکثیر نواحی اختصاصی از ژنوم ویروس صورت می گیرد. در Real Time PCR محصول تکثیر یافته از طریق رنگ های فلوئورسنت ردیابی می شود که این امر عموما به واسطه پروب های الیگونوکلئوتیدی که به طور اختصاصی به محصول تکثیر یافته متصل می شوند ، صورت می گیرد. مشاهده مستقیم شدت فلوئورسانس در طول PCR (یعنی Real Time )، به ما اجازه می دهد تا بدون نیاز به باز کردن مجدد تیوب ها بعد از اتمام PCR ، محصول جمع شده را ردیابی نموده و کمیت آن را تعیین نمائیم.

 

نتیجه Undetected نشان می دهد که DNA ویروس در نمونه یافت نشده است.

نتایج کمی بیان شده به واحد copy/ml نشان دهنده میزان فعالیت ویروس و تکثیر آن در بیمار است.

نتایج کمی بر پیشرفت بیماری در عفونت CMV و یا پاسخ به درمان ضد ویروسی نظارت می کند.

تشخیص عفونت با حضور مقادیر قابل تشخیص و سنجش DNA ویروس در نمونه مورد آزمایش امکان پذیر است.

در صورت عدم ردیابی DNA ویروس در نمونه بیمار، احتمال آلودگی به ویروس CMV رد نمی گردد.