خروج از قرنطینه خانگی ویروس کرونا
قانون نهایی مرکز پیشگیری و کنترل بیماریها (CDC) برای خروج از قرنطینه خانگی
بیماران مبتلا به ویروس کرونا که در قرنطینه خانگی هستند، با رعایت نکات زیر می توانند از قرنطینه خانگی خارج شوند. این بیماران با توجه به روش تشخیص و علائمی که بروز می دهند در سه گروه دسته بندی می شوند.
گروه اول: گروه مبتلای قطعی که تست ژنتیکی ابتلا به ویروس کرونا در آنها مثبت شده است، تنها در صورت مشاهده تمامی موارد ذکر شده در زیر می توانند از قرنطینه خانگی خارج شوند:
- نداشتن تب بدون مصرف هرگونه داروی تب بر
- رفع علائم تنفسی (سرفه و تنگی نفس و …)
- دو تست ژنتیکی (RT-PCR) منفی که در فاصله بیش از 24 ساعت گرفته شده باشد
گروه دوم: گروهی که بر اساس علائم و بدون انجام آزمایش ژنتیکی، تشخیص ابتلا به ویروس کرونا برای آنها داده شده و تحت قرنطینه خانگی و درمان در منزل می باشند تنها در صورت مشاهده موارد زیر می توانند از قرنطینه خانگی خارج شوند:
- نداشتن تب به مدت 72 ساعت بدون مصرف داروهای تب بر
- حداقل 3 روز پس از بهبود کامل علائم تنفسی مثل سرفه، تنگی نفس و …
- حداقل 7 روز از شروع بروز علائم گذشته باشد
گروه سوم: گروهی که تست ژنتیکی آنها مثبت شده اما علائم بالینی نشان نداده اند، در صورت گذشت حداقل 7 روز از زمان مثبت شدن تست و نداشتن هیچ نشانه ای از بیماری می توانند از قرنطینه خارج شوند. به مدت 3 روز پس از اتمام قرنطینه باید ارتباط خود را محدود كنند (حدود 2 متر از دیگران فاصله بگیرند) و امکان پراكندن ترشحات تنفسی را با پوشاندن بینی و دهان خود به حداقل برساند.
احتمال انتقال بیماری بعد از بهبود بسیار کمتر از دوران بیماری است. رعایت این توصیه ها می تواند به جلوگیری از انتقال این بیماری کمک کند.
